مومن هم شتر رام است هم سخت تر از کوه

اگر همسر یا فرزندت یا... قوری رو شکست و شما عصبانی شدی و سرش داد زدی، این از حب دنیاست. چرا؟ 
آیا اون دوست داشت قوری رو بشکنه؟ نه. 
آیا برنامه ریزی کرده بود بشکنه و از روی عمد بود؟ نه. 
آیا از عمد دقت نکرده بود که بشکنه؟  نه. دقتش رو کرده اما شکسته. 
حالا اگر چیزی رو نمی دونست که چطور قوری رو بگیره یادش بده مثلا با دست راست و دستگیره بگیره، اما داد نداره. 
پس چرا داد می زنیم و عصبانی می شیم؟
 چون حب دنیا داریم یعنی همون حب قوری توی دل هست. 
حالا به جای قوری،  تلویزیون و لب تاب و ماشین و خونه و... بذاریم. 
گناه تحقیر کردن و دل شکستن و غضب بی جا، خیلی از اون قوری و.... بیشتره و از نظر معنوی خیلی ما رو پایین می آره. 
حدیث زیر باعث می شود سالک خیلی خیلی دقت کنه در رفتارش:
پیامبر خدا (ص) فرمود: هر که مؤمنى را آزار کند مرا آزار کرده، و هر که مرا
آزار کند خدا را آزار کرده، و هر که خدا را آزار کند در تورات و انجیل و زبـور و
فرقان لعنت شده است. (جامع الاخبار/ 72 البحار 75 /150)

خواجه احمد غزالی وقتی شاگرداش چیزی می خریدن مثلا اسب می خریدن، یه نگاه بهشون می کرد می گفت بفروش. 
هی می خریدن هی می گفت بفروش
اما خودش همه چیز داشت
شاگردان از او علت را پرسیدند گفت:من میخ اسب رو توی طویله می زنم اما شما میخ رو در دل می زنید. 
ریشه بسیاری از غضب ها حب دنیا و حب نفس هست و باید درمان بشه.
حب دنیا مانع جهاد با اموال و حب نفس مانع جهاد با نفس است. 
حب نفس و خود رو مهم دونستن ریشه ی خیلی از مشکلاته. 
چرا به من گفتن بی سواد، چرا به من تعارف نکردن و..... 
یه ضرب المثل که جان کلام می گوید مثل زیر است: 
به اسب شاه گفتن یابو.
حب نفس باعث می شه مشکلات در حد پشه ما رو از پای در بیاورد.  برای اینکه مشکلات پشه ای ما را فلج نکند باید بی خود شد و خود را کسی ندانستن:
آن نفسی که باخودی خود تو شکار پشه‌ای
وان نفسی که بیخودی پیل شکار آیدت

آن نفسی که باخودی بسته ابر غصه‌ای
وان نفسی که بیخودی مه به کنار آیدت

من نفسانی انسان حجاب است برای من روحانی انسان. و مانع صعود می شود. 

امام خمینی ره در فرانسه به دستشویی رفتن اما دستشوییشون طول کشید. اطرافیان نگران شدند. 
بعد دیدند امام خمینی ره داشتن دستشویی می شستن.
ما ها چطور آیا تا این حد بی خود شده ایم که با درجات بالای علمی و اجتماعی و.... کارهای به ظاهر کوچک بکنیم؟ 
ابن الوقت باشیم در هر زمان به وظیفمون عمل کنیم
ابن الوقت یعنی چه؟ زندگی در حال. 
وقتی می توان در لحظات زندگی کرد که آن لحظه را باقی کنیم اگر آن لحظه فانی شود باز غصه می خوریم. 
لحظات، زمانی باقی می شوند که برای خدا باشد. کار می کنم برای رضای خدا، درس می خوانم برای رضای خدا، می خورم و می خوابم برای رضای خدا و... 
چای خوردن برای لذت بردن و چای خوردن برای خدا دو اثر متفاوت داره

اخلاص دقایق فراوان دارد. مثلا وضو بگیریم هم برای قرب به خدا و ضمنا شادابی و نشاط هم پیدا کنیم، این وضو آفت دارد  چون خودمون رو هم در نظر گرفتیم. به شادابی خود هم فکر کردیم. 
خوب دقت کنیم در زوایای قلب عمل خالص خالص برای خدا باشد. 
مقاصد دیگری که آمیخته شود به مقصد ما، آفت اخلاص است. 
یا در سلوک هم آفت در اخلاص هست که غیر از لقاء حق مقاصد دیگری داشته باشیم مثلا شوق کرامت داشتن آفت سلوک است 
حالا به بررسی خود بپردازیم در کار، در ازدواج و در درس خواندن و.... خالص خالص برای رضای خدا هست یا نه.

ادامه در ادامه 

## # # # # # # # # 

 

قُلْ إِنَّ صَلَاتِی وَنُسُکِی وَمَحْیَایَ وَمَمَاتِی لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ
 بگو: همانا نماز من و عبادات من و زندگی من و مرگ من برای خداوند، پروردگار جهانیان است
سوره انعام آیه 162

ذیل آیه زیر
 الَّذِی خَلَقَ الْمَوْتَ وَالْحَیَاةَ لِیَبْلُوَکُمْ أَیُّکُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا وَهُوَ الْعَزِیزُ الْغَفُورُ
 او که مرگ و حیات را آفرید تا شما را بیازماید که کدامیک از شما کار بهتری انجام میدهید و اوست عزّتمند و آمرزنده
سوره الملک آیه 2
حدیث زیبای زیر آمده است:

و در حدیثی از امام صادق (علیه السلام ) می خوانیم : لیس یعنی اکثر عملا، و لکن اصوبکم عملا، و انما الاصابة خشیة الله و النیة الصادقة ، ثم قال الابقاء علی العمل حتی یخلص . اشد من العمل ، و العمل الخالص الصالح الذی لا ترید ان یحمدک علیه احد الا الله عز و جل :
((منظور این نیست کدامیک بیشتر عمل می کنید، بلکه منظور این است کدامیک صحیح تر عمل می کنید، و عمل صحیح آن است که تواءم با خشیت الهی  و نیت پاک باشد، سپس فرمود: پایداری بر عمل تا آنجا که خالص شود، سخت‌تر از خود عمل است. و عمل خالص این است که تو نخواهی کسی جز خدای عزوجل به خاطر آن از تو تشکر کند.

یعنی ما باید یه وقتی جدی بذاریم برای خالص کردن عمل. 

نگرانی اصلی سالک این است آیا عملم قبول می شه یا نه؟ 

خالص بود که قبول بشه؟ 

در لباس فقر می باید سه ترک 

ترک دنیا ترک عقبی ترک ترک

حالا بیایید کمی شتر شویم. 
گاهی شما یک حرف صد در صد منطقی و مستدل می زنین اما طرف مقابل (همسر، فامیل،  همکار و...) قبول نمی کنن و می گن به حرف ما عمل کن، خب اگر حرام نیست به حرف اون عمل کن.
 ماشین ها که با هم زندگی نمی کنن ادما با هم زندگی میکنن و آدم ها هم دل دارند .
 در حدیث است المومنون هینون لینون کالجمل الانف ان قید انقاد و ان انیخ علی صخرة استناخ
مومنین نرمخو و ملایمند  .همچون شتر رام،اگر مهار شود فرمان بردار است،و اگر بر روى سنگ خوابانده شود مى‌خوابد. (نهج الفصاحه ص 782)  
که حدیث بالا مربوط به امور مباح و حلال است نه حرام. 
چون مومن در امور دین، از کوه سخت تر است:
المؤمن اصلب من الجبل الجبل یستقل منه و المومن لایستقل من دینه شی ء
مومن از کوه و صخره استقامت و صلابت بیشتری دارد و کوه را می تراشند و از جا برمی کنند اما از دین مومن کاهیده نمی شود. (کافی ج2ص241)
این عجیب نیست، مومن هم شتر رام است و هم از کوه سخت تر. 
هم اشداء علی الکفار و هم رحماء بینهم
مُّحَمَّدٌ رَّسُولُ اللَّهِ وَالَّذِینَ مَعَهُ أَشِدَّاءُ عَلَى الْکُفَّارِ رُحَمَاءُ بَیْنَهُمْ تَرَاهُمْ رُکَّعًا سُجَّدًا یَبْتَغُونَ فَضْلًا مِّنَ اللَّهِ وَرِضْوَانًا سِیمَاهُمْ فِی وُجُوهِهِم مِّنْ أَثَرِ السُّجُودِ..... 
 محمّد رسول خداست و کسانی که با او هستند، بر کفّار، سخت و در میان خودشان مهربانند. آنان را پیوسته در رکوع و سجود میبینی، که فضل و رضوان را از خدا میجویند، نشانه آنان در رخسارشان از اثر سجود نمایان است..... 
سوره الفتح آیه 29

آخرین دقتی که داده میشود کم گویی است. 
حرف زیادی قساوت قلب می آورد. 
رسولُ اللّه ِ صلى الله علیه و آله : لا تُکثِرُوا الکلامَ بغَیرِ ذِکرِ اللّه ِ ؛فإنَّ کَثرَةَ الکلامِ بغَیرِ ذِکرِ اللّه ِ قَسوَةُ القَلبِ ، إنّ أبعَدَ الناسِ مِن اللّه ِ القَلبُ القاسی . [ الأمالی للطوسی : 3/1 ]
پیامبر خدا صلى الله علیه و آله : در غیر از ذکر خدا، زیاده گویى(پرحرفی) نکنید؛ زیرا زیاده گویى در غیر ذکر خدا، موجب سختدلى مى شود و دورترین مردم از خدا، سختدل است.
ناگهان دیدی بعد از یک مهمانی که چرت و پرت زیاد گفتیم یا پشت تلفن و غیره حال عبادت گرفته شد. 

به شعری از علامه حسن زاده رحمت الله علیه مطلب را پایان دهیم
دوست بگو دوست بگو دوست دوست 
تا نگری هر چه بود اوست اوست 
و این خاصیت ذکر کثیر خدا است که باعث می شود در کثرت وحدت ببینیم و در وحدت، کثرت را هم ببینیم. فنا و بقای بعد از فنا. 

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اذْکُرُوا اللَّهَ ذِکْرًا کَثِیرًا
  ای کسانی که ایمان آورده اید ، خدا را یاد کنید، یادی بسیار.
سوره احزاب آیه 41

در نوشتن مطلب از جلسات استاد طاهرزاده و آیت الله محمد شجاعی ره استفاده شده است.