قبلا هم گفته شد یکی از روش های مهم ایجاد شبهه و ناامید کردن مردم نگاه تک علتی و تک حدیثی و تک ایه ای هست.
یعنی چی؟
به جای بیان همه علت ها، به جای بیان همه احادیث مرتبط (باب حدیث) به جای بیان کل ایات مرتبط یا ایه در کل سوره ( روح معنا) فقط و فقط یک علت، یک حدیث یا جزیی از یک حدیث یا یک ایه بدون ارتباط به قبل و بعد یا جزیی از یک ایه بیان می شه
و بعد شبهه ضربه خود را می زند.
مثلا همین باران. یک قطعه از صحبت یک عالم را جدا می کنند و بعد همه تقصیر را می اندازند گردن حکومت و مسول.
همه مقصریم سهم مسول بیشتره. حالا چند درصد رو نمی شه گفت. درصد تقصیر مسول بد بیشتر، مسول خوب هم نباید با مسول بد قاطی کرد.
وقتی تک حدیث دیدیم چی بگیم؟ علت تامه نیست.
یعنی یک علتش اینه اما تمام علتش این نیست.
امام رضا (علیه السلام) می فرمایند:
هرگاه حاکمان دروغ بگویند باران نمی‌بارد.
میزان الحکمه جلد ۳ صفحه ۲۸۶ .
یک نفر از همین حدیث استفاده می کنه و شروع می کنه از بالا تا پایین حکومت رو زیر سوال بردن.
این حدیث علت تامه نیست.
روایت کاملش این است:
امام رضا علیه السلام: اِذا کَذِبَ الْوُلاةُ حُبِسَ الْمَطَرُ وَ اِذا جارَ السُّلْطانُ هانَتِ الدَّوْلَةُ وَ اِذا حُبِسَتِ الزَّکاةُ ماتَتِ الْمَواشى؛حدیث
هرگاه حاکمان دروغ بگویند، باران، بند مى آید و هرگاه سلطان ستم کند، دولت، سست و بى اعتبار مى شود و هرگاه زکات داده نشود، چارپایان، بمیرند.(امالى مفید، ص ۳۱۰.)
حدیث درسته ولی اولا علت تامه نیست ثانیا حاکمان کل حکومت از بالا به پایین شامل می شود. مسولی که در حکومت هست و کارش رو درست انجام می ده که شامل این روایت نیست. مسولانی رو شامل می شه که انچه باید بکنند نمی کنند و دروغ می گویند.
دوم:روایتهای دیگری هم وجود دارد از جمله:
قال رسول الله ﷺ:
«لَمْ تَظْهَرِ الفاحِشَةُ فی قومٍ قَطُّ حتّى یُعْلِنوا بها، إِلّا مُنِعوا القَطْرَ مِنَ السَّماءِ، ولولا البهائمُ لَم یُمطَروا.»
📚 سنن ابن ماجه، کتاب الفتن، حدیث 4019
✅ روایت صحیح (صححه الألبانی)
«هرگاه کارهای زشت (فحشا) در میان قومی آشکار شود و آن را علنی کنند، باران از آسمان از آنان بازداشته می‌شود، و اگر به خاطر حیوانات نبود، هیچ بارانی بر آنان نمی‌بارید.»
پس نمی توان صرفا با یک روایت به عده ای خاص حمله کرد و آنها را مقصر دانست.
اکثرا مقصریم. مسول که مسولیتش بیشتره بیشتر مقصره.
بدها به خاطر گناهان، خوب ها به خاطر ترک امر به معروف و نهی از منکر مقصرند.
و ان ها که طبق وظیفه عمل کردند مقصر نیستند.
هر کس اگر خودش را مقصر بداند و تلاش کند با استغفار و توبه به خداوند متعال نزدیک شود، قطعا خداوند نعمات و برکاتش را دریغ نمی کند:
سوره هود
وَیَٰقَوْمِ ٱسْتَغْفِرُواْ رَبَّکُمْ ثُمَّ تُوبُوٓاْ إِلَیْهِ یُرْسِلِ ٱلسَّمَآءَ عَلَیْکُم مِّدْرَارࣰا وَیَزِدْکُمْ قُوَّةً إِلَىٰ قُوَّتِکُمْ وَلَا تَتَوَلَّوْاْ مُجْرِمِینَ(٥٢)
اى قوم من! از پروردگارتان آمرزش بخواهید، آن گاه به سوى او بازگردید، [تا] براى شما اسمان (باران) فراوان و پى در پى فرستد و نیرویى بر نیرویتان بیفزاید، و مجرمانه روى [از حق] برمگردانید.
در دنیاى رابطه‌ها تاثیر استغفار بر باران و رویش زمین و بارور شدن نسل و ثروت، طبیعى است. آنها که این رابطه‌ها را نمى‌بینند، مى‌توانند تعجب کنند!
سال کم بارش و‌پربارش نداریم. باران همیشه یک اندازه می بارد اما گاهی می اد توی شهر می باره و گاهی می ره توی دریا و‌بیابان می باره. این خداوند است که همه چیز دست اوست.
هو در ایه زیر نشانه حصر است. این گناهان و ثواب های ماست که عالم رو تغییر می دهد.
ایه ای که معمولا در مسجد خوانده می شود برای امدن باران. روایتش ندیدم اما معمولا توی مسجد بعد از نماز این ایه رو می خوانند:
سوره شوری
وَهُوَ ٱلَّذِی یُنَزِّلُ ٱلْغَیْثَ مِنۢ بَعْدِ مَا قَنَطُواْ وَیَنشُرُ رَحْمَتَهُۥۚ وَهُوَ ٱلْوَلِیُّ ٱلْحَمِیدُ(٢٨)
و اوست که باران را پس از اینکه [مردم از آمدنش] نومید شدند، نازل مى کند و رحمتش را مى گستراند، و او سرپرست و یار [واقعى] و ستوده است
حالا چرا در بعضی کشورهای کافر این همه باران می اد.
اولا وسیله امتحان فقط باران نیست. مناطق خشک با باران امتحان می شوند مناطق باران خیز با سیل. مثل سونامی های مختلفی که می اد.
سوره سبأ
فَأَعْرَضُواْ فَأَرْسَلْنَا عَلَیْهِمْ سَیْلَ ٱلْعَرِمِ وَبَدَّلْنَٰهُم بِجَنَّتَیْهِمْ جَنَّتَیْنِ ذَوَاتَیْ أُکُلٍ خَمْطࣲ وَأَثْلࣲ وَشَیْءࣲ مِّن سِدْرࣲ قَلِیلࣲ(١٦)
ولى [آنان از سپاس گزارى در برابر نعمت، و از فرمان ها او و دعوت پیامبرشان] روى گرداندند، در نتیجه سیل [ویرانگر] «عرم» را بر ضد آنان جارى کردیم [که دو باغ آباد راست و چپ منطقه را نابود کرد]، و ما آن دو باغ پر حاصلشتان را به دو باغستانى تبدیل کردیم که داراى میوه هایى تلخ و درخت شوره گز و چیزى اندک از درخت سدر بودند!!
و ثانیا برخورد خداوند با کافر و مومن یکسان نیست.
مومن تا اشتباه کنه خداوند گوشش رو می پیچونه. اما کافر ممکنه خیلی بعدتر گوشش پیچانده بشه یا حساب و کتابش بیفته برای قیامت.
لباس پاک سفید که لکه می شه سریع پاکش می کنیم اما لباس مشکی یا کثیف رو‌ولش می کنیم بعدا یا اینقدر سیاهه که کلا ولش می کنیم.
و اما بلا کارکردهای مختلفی داره یک بلا برای دو‌نفر دو‌کارکرد مختلف داره:
پیامبر صلی الله علیه و آله: اِنَّ الْبَلاءَ لِلظّالِمِ اَدَبٌ وَ لِلْمُؤمِنِ اِمتحانٌ وَ لِلاَْنبیاءِ دَرَجَةٌ وَ لِلاْولیاءِکَرامَةٌ ؛
بلا براى ظالم مایه ادب، براى مؤمن آزمایش و براى پیامبران مایه ترفیع درجه وبراى اولیا بزرگوارى است. [جامع الأخبار، ص 310، ح 852]
حالا مثلا بریم سراغ یک ایه دیگه. پرسش مهر امسال چی بود؟
در سال جاری موضوع پرسش مهر ۱۴۰۴ این می باشد که آیه شریفه "کُلُوا وَاشْرَبُوا وَلَا تُسْرِفُوا، إِنََهُ لَا یُحِبَُ الْمُسْرِفِینَ" چه پیام هایی دارد و چگونه می توانیم برای عملی شدن آن در زندگی فردی و اجتماعی، نقش آفرینی کنیم؟ دانش آموزان می توانند، جواب های خود را در بخش نورینو مای مدیو ارسال کنند.
درستش این بود که کل ایه گفته بشه:
سوره اعراف
یَٰبَنِیٓ ءَادَمَ خُذُواْ زِینَتَکُمْ عِندَ کُلِّ مَسْجِدࣲ وَکُلُواْ وَٱشْرَبُواْ وَلَا تُسْرِفُوٓاْۚ إِنَّهُۥ لَا یُحِبُّ ٱلْمُسْرِفِینَ(٣١)
اى فرزندان آدم! [هنگام هر نماز و] در هر مسجدى، آرایش و زینتِ [مادى و معنوى خود را متناسب با آن عمل و مکان] همراه خود برگیرید، و بخورید و بیاشامید و اسراف نکنید؛ زیرا خدا اسراف کنندگان را دوست ندارد
وقتی به کل ایه نگاه می کنیم و قبلش از مسجد صحبت شده اصلا نتیجه گیری کاملا متفاوت می شود.
اسراف اصلش یعنی اب و غذایی که خوردی در جایی غیر از مسجد مصرف بشه. یعنی دنبال هدف خلقتمون نباشیم اسراف کردیم.
اگر تمام همت مایی که خلیفه الله در زمین هستیم خواب و خورشت و مادیات هست اسراف کردیم.
ما قراره با عبودیت خلیفه الله شویم. متخلق به اخلاق الهی شویم.
سوره ذاریات
وَمَا خَلَقْتُ ٱلْجِنَّ وَٱلْإِنسَ إِلَّا لِیَعْبُدُونِ(٥٦)
و جن و انس را جز براى اینکه مرا بپرستند (عبودیت) نیافریدیم؛
این هدف رو هی هر روز در نماز با ایاک نعبد به خودت یاداوری کن.
خانه ای که بیست سال زحمت کشیدی با یک زلزله با یک جرقه اتش از بین می رود. میز ریاست با یک امضا جا به جا می شود و قیافه ی زیبا با یک تب و زمین خوردن می رود سرمایه را بگذار در چیزهای باقی. چیزهای فانی را وسیله قرار بده برای چیزهای باقی. جسم برزخی ام چگونه است؟ خانه برزخی ام چی؟ تا لقای خدا چقدر جلو رفتم؟ پس رفتم یا پیش؟
