بررسی کرونا در قرآن و روایات و زبور

برای دیدن یک مطلب طولانی تشریف ببرید ادامه مطلب. ^_^ 

 

راه رهایی از کرونا در قرآن و روایات و  زبور
بشر مدام راه‌های مختلف را امتحان می‌کند و می‌بیند هی نمی‌شود.
بهداشت را بیشتر رعایت می‌کند، واکسن را بیشتر می‌کند و ...
اما باز مدل‌های جدید و قوی‌تر کرونا می‌آید.
اهل معنا به باطن نگاه می‌کنند و پیام خدا را می‌بینند. اهل ظاهر به ظاهر نگاه می‌کنند و پیام‌های دنیوی را می‌بینند.
البته اهل باطن اهل قضاوت کردن دیگران نیستند خود را قضاوت می‌کنند.
مثلا کسی کرونا گرفت یا فقر یا .....نمی‌گویند به خاطر گناهانش است چون بلای تنبیهی داریم، بلای ترفیعی داریم و معلوم نیست علت برای آن فرد به خصوص چی بوده.
إِنَّ الْبَلَاءَ لِلظَّالِمِ أَدَبٌ وَ لِلْمُؤْمِنِ امْتِحَانٌ وَ لِلْأَنْبِیَاءِ دَرَجَةٌ وَ لِلْأَوْلِیَاءِ کَرَامَة(بحار الأنوار ج‏64    235) فرمود: بلا براى ستمگران موجب ادب آنها مى‏شود، و براى مؤمن آزمایش حساب مى ‏گردد، و براى پیامبران موجب درجات است و براى اولیاء کرامت به حساب مى‏آید.
حضرت علی(ع) در نهج البلاغه اهل باطن را این گونه توصیف می‌کنند:
وَ قَالَ ع: إِنَّ أَوْلِیَاءَ اللَّهِ هُمُ الَّذِینَ نَظَرُوا إِلَى بَاطِنِ الدُّنْیَا إِذَا نَظَرَ النَّاسُ إِلَى ظَاهِرِهَا وَ اشْتَغَلُوا بِآجِلِهَا إِذَا اشْتَغَلَ النَّاسُ بِعَاجِلِهَا فَأَمَاتُوا مِنْهَا مَا خَشُوا أَنْ یُمِیتَهُمْ وَ تَرَکُوا مِنْهَا مَا عَلِمُوا أَنَّهُ سَیَتْرُکُهُمْ.... [و فرمود:] دوستان خدا آنانند که به درون(باطن) دنیا نگریستند، هنگامى که مردم برون(ظاهر) آن را دیدند، و به فرداى آن پرداختند آن گاه که مردم خود را سرگرم امروز آن ساختند، پس آنچه را از دنیا ترسیدند آنان را بمیراند، میراندند، و آن را که دانستند به زودى رهاشان خواهد کرد، راندند.... (نهج البلاغة-ترجمه شهیدى   حکمت432)
اهل باطن این‌گونه‌اند در هر چیزی دنبال پیام خدا هستند.
مثلا زمین می‌خورد می‌گردد ببیند در آن روز چه کار کرده که زمین خورده. اهل ظاهر می‌گردند دنبال علت مادی مثلا تقصیر شهرداری بود که اینجا را خوب آسفالت نکرده.
هر حادثه دو علت دارد یک ظاهر یک باطن. ظاهر زمین خوردن خرابی آسفالت، باطن زمین خوردن مثلا عصبانی شدن بی‌جا با فلانی یا نگاه آلوده یا ...
گزیده حدیث: ....علی(ع) فرمود: اى عبد الله سپاس خدا را که محو گناهان شیعه ما را در دنیا به گرفتارى آنها مقرر داشت تا طاعتشان سالم ماند و مستحق ثواب آن باشند....( (آداب و سنن-ترجمه جلد شانزدهم بحار الانوار، ص: 194)
به کرونا مبتلا می‌شود و چند میلیونی از دست می‌دهد حالا بنشیند خود را قضاوت کند (قضاوت خود و نه دیگران):
ظاهر مبتلا شدن به کرونا عدم رعایت بهداشت در برخورد با فلانی.
باطن مبتلا شدن به کرونا مثلا عدم پرداخت حقوق واجب مالی مثل خمس و زکات. یا مثلا پاک شدن گناهان (کفاره گناهان) یا کسی را دوست دارد مدتی فراق می‌افتد برای توجه بیشتر به خدا و یا مدتی عزلت برای رهایی از غفلت و یا شکر نعمتش کم بوده است یا چون خدا او را دوست دارد بلا داده، هر که در بزم مقرب تر است، جام بلا بیشترش می‌دهند و ...
باید هر کس در خود نظر کند. 
عمرو بن شمر مى‏گوید: از امام صادق (ع) شنیدم که مى‏فرمود: اموال خود را با دادن زکات حفظ کنید، و بیمارانتان را با صدقه درمان نمایید. هیچ مالى نه در خشکى و نه در دریا تلف نمى‏شود مگر اینکه زکات آن داده نشده است. (ثواب الاعمال-ترجمه انصارى  ص : 93)
پیغمبر اکرم صلّى اللَّه علیه و آله روزى به اصحاب و همراهانش فرمود: کدام یک از شما سلامتى را دوست دارد و مایل است که مریض نشود عرض کردند تمام ما یا رسول اللَّه چنین هستیم سپس فرمود: آیا مایلید مانند الاغى گمشده باشید؟ آیا شما دوست ندارید از آنان باشید که مرضشان کفاره گناهشان باشد؟ سوگند بپروردگارى که جانم در دست قدرت‏ اوست براى مرد درجه ‏ایست در بهشت که به هیچ عملى از اعمال به آن نمی‌رسد مگر به صبر و شکیبائى در بلا و بزرگى پاداش و جزا در برابر بلائى بزرگ و همانا خدا هر گاه بنده‏اى را دوست دارد او را گرفتار بلاى بزرگى می‌کند پس اگر به آن بلا خوشنود و شکیبا بود خوشنودى خدا براى اوست و اگر در مقابل آن بلا و گرفتارى خشمگین و غضبناک بود غضب و خشم خدا براى اوست‏. (ارشاد القلوب-ترجمه رضایى، ج‏1، ص: 105)
پس تحلیل بلای شخصی سخت است هرکس در خود نظر کند و نسبت به دیگرانی هم که گرفتار بلا می‌شوند با خوش‌بینی نگاه کند. (حالت خوف و رجا) 
اما وقتی یک بلاای برای کل جهان می‌آید باید در باطن عالم هم نظر کنیم.
نکات بهداشتی و ... که ظاهر کار است باید رعایت شود اما باطن کار هم رعایت شود تا کرونا برود.
برای رفتن کرونا، هم باید ظاهر رعایت شود و هم باطن.
علت کرونا شاید در حدیث زیر بیان شده است:
..عَنِ الْعَبَّاسِ بْنِ عَلِیٍّ الشَّامِیِّ قَالَ سَمِعْتُ الرِّضَا ع یَقُولُ کُلَّمَا أَحْدَثَ الْعِبَادُ مِنَ الذُّنُوبِ مَا لَمْ یَکُونُوا یَعْمَلُونَ أَحْدَثَ لَهُمْ مِنَ الْبَلَاءِ مَا لَمْ یَکُونُوا یَعْرِفُونَ. 
از امام رضا(ع) شنیدم که فرمود هر چه مردم گناهانی تازه انجام دهند که قبلا به انجام آن نمی‌پرداختند، با بلاهای جدیدی مواجه می شوند که برایشان ناآشنا خواهد بود. (بحار الأنوار ، ج‏70، ص: 354)
گناه جدید مساوی بلای جدید. و شاید این باشد دلیل اینکه هی کرونا جدید می‌شود.
از جمله گناهانی که باعث نزول بلا می‌شود:
گزیده‌ای از حدیثی از امام زین‌العابدین(ع): 
 «و الذّنوب الّتى تنزل البلاء: ترک اغاثة الملهوف، و ترک اعانة المظلوم، و تضییع الامر بالمعروف و النّهى عن المنکر» یعنى: «گناهانى که موجب نزول بلاست عبارتند از: یارى نکردن کسى که دادرس مى‏طلبد، کمک نکردن مظلوم، و امر به معروف و نهى از منکر را ضایع نمودن. (آیین بندگى و نیایش، ص: 352)
پس این‌کارها را انجام ندهیم تا بلا دفع شود.
بشر بیشتر به ظاهر می‌پردازد بدون باطن. یعنی هی تاکید بر بهداشت می‌کند بدون توجه به باطن. در حالی که هر دو باید رعایت شود هم ظاهر و هم باطن. ظاهر را پزشک باید بگوید و باطن را قرآن و اهل بیت(ع).

لطفا کنار هشتک پیام من ماسک می‌زنم، بنویسید: من استغفار می‌کنم.

استغفار و توبه راه نجات از بلا:
بأساء به معنای جنگ، فقر، قحطی، سیل، زلزله، و امراض مسری و ضراء به معنای غم، غصه، آبروریزی و ورشکستگی است(تفسیر نور)
وَ لَقَدْ أَرْسَلْنا إِلى‏ أُمَمٍ مِنْ قَبْلِکَ فَأَخَذْناهُمْ بِالْبَأْساءِ وَ الضَّرَّاءِ لَعَلَّهُمْ یَتَضَرَّعُونَ (انعام42) ما به سوى امتهایى که پیش از تو بودند، (پیامبرانى) فرستادیم؛ (و چون سرپیچی کردند،) آن‌ها را به باساء و ضراء مواجه ساختیم؛ شاید(بیدار شوند و در برابر حق،) تضرع کنند (انعام42)
فَلَوْ لا إِذْ جاءَهُمْ بَأْسُنا تَضَرَّعُوا وَ لکِنْ قَسَتْ قُلُوبُهُمْ وَ زَیَّنَ لَهُمُ الشَّیْطانُ ما کانُوا یَعْمَلُونَ (انعام43) چرا هنگامى که مجازات(بأس) ما به آنان رسید، (خضوع نکردند و) تسلیم نشدند؟! بلکه دلهاى آنها قساوت پیدا کرد؛ و شیطان، هر کارى را که مى‏کردند، در نظرشان زینت داد! (انعام43)
چرا ما همه‌ی توجه را به بهداشت داده‌ایم اما به باطن که تضرع به درگاه خداوند است توجه نمی‌کنیم؟ چون قَسَتْ قُلُوبُهُمْ وَ زَیَّنَ لَهُمُ الشَّیْطانُ ما کانُوا یَعْمَلُونَ. قساوت قلب و تزیین شیطان ما را فقط مشغول ظاهر می‌کند بدون توجه به باطن.  
قرآن می‌گوید راه نجات استغفار و توبه کردن و تضرع کردن است.
توبه کنیم تا به جای آمدن بلا از آسمان، رحمت از آسمان بیاید.
وَ یا قَوْمِ اسْتَغْفِرُوا رَبَّکُمْ ثُمَّ تُوبُوا إِلَیْهِ یُرْسِلِ السَّماءَ عَلَیْکُمْ مِدْراراً وَ یَزِدْکُمْ قُوَّةً إِلى‏ قُوَّتِکُمْ وَ لا تَتَوَلَّوْا مُجْرِمینَ (هود52) و اى قوم من! از پروردگارتان طلب آمرزش کنید، سپس به سوى او بازگردید، تا(رحمت) آسمان را پى در پى بر شما بفرستد؛ و نیرویى بر نیرویتان بیفزاید! و گنهکارانه، روى(از حق) بر نتابید!» (هود52)
استغفار کنیم استغفار واقعی تا عذاب رفع شود.
وَ ما کانَ اللَّهُ لِیُعَذِّبَهُمْ وَ أَنْتَ فیهِمْ وَ ما کانَ اللَّهُ مُعَذِّبَهُمْ وَ هُمْ یَسْتَغْفِرُونَ (انفال33) ولى(اى پیامبر!) تا تو در میان آنها هستى، خداوند آنها را مجازات نخواهد کرد؛ و(نیز) تا استغفار مى‏کنند، خدا عذابشان نمى‏کند. (انفال33)
امیر المؤمنین علیه السّلام فرموده: که در میان مردم دو امان است رسول خدا صلّى اللَّه علیه و اله و استغفار، پس رسول خدا از میان مردم برداشته شد یکى از آن دو امان به جاى ماند که همان استغفار باشد. (ارشاد القلوب-ترجمه رضایى    ج‏1 ص : 77)
اما یک حرکت عمومی برای بیدار شدن و تضرع به درگاه خداوند لازم است.
بهداشت ظاهر رعایت فاصله اجتماعی و .... بهداشت باطن با ترک گناه و توبه و تضرع و ...

ما نباید به ماسک پناهنده شویم باید به خدا پناهنده شویم.
از ماسک استفاده کنیم اما به ماسک پناهنده نشویم. به خدا پناهنده ش

وَ قَالَ ثَلَاثُ خِصَالٍ یُدْرَکُ بِهَا خَیْرُ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ الشُّکْرُ عِندَْ النَّعْمَاءِ وَ الصَّبْرُ عِنْدَ الضَّرَّاءِ وَ الدُّعَاءُ عِنْدَ الْبَلَاءِ (إرشاد القلوب إلى الصواب    ج‏1   ص 149)
و فرموده سه خصلت است که سبب خیر دنیا و آخرت مى‏شود، شکر کردن هنگام نعمت، صبر نمودن هنگام سختى، و دعا کردن‏ هنگام بلا. (ارشاد القلوب-ترجمه مسترحمى، ج‏2، ص: 172)

شکر کردن عامل دفع بلا:
شکر عملی و قلبی و زبانی داشته باشیم تا عذاب برطرف شود.
این روحیه ندارم ندارم نیست کمه چرا هوا گرمه چرا سرده چرا همسر این جوریه اون اون جوریه و من چقدر بدبختم همه چی داغونه را کنار بگذاریم.
شکر نفس کشیدن، شکر چشیدن مزه‌ها، شکر اینکه ده تا انگشت داریم نه هشت تا، شکر اینکه توفیق شکر داریم، شکر اسلام داشتن و ... اولین آیه از سوره حمد که هر روز در نماز میخوانیم شکر خداست. یعنی تفکر غالب روحیه شکر باشد.
ما یَفْعَلُ اللَّهُ بِعَذابِکُمْ إِنْ شَکَرْتُمْ وَ آمَنْتُمْ وَ کانَ اللَّهُ شاکِراً عَلیماً (نساء147)
 خدا چه نیازى به مجازات شما دارد اگر شکرگزارى کنید و ایمان آورید؟ خدا شکرگزار و آگاه است. (اعمال و نیّات شما را مى‏داند، و به اعمال نیک، پاداش نیک مى دهد.) (نساء147) 
در بحارالانوار مثلا در مورد شکر عملی این گونه توضیح آمده است:
و اما شکر عملى و عضوى یعنى تمام نعمتهاى ظاهرى و پنهانى را در طریق اطاعت و بندگى و عبادت بکار برده و از اینکه این نعمتها و این اعضاء و جوارح را در انجام گناه و معصیت استخدام نماید خوددارى کند مثلا «چشم را در مطالعه مصنوعات و خواندن علوم و قرآن و اخبارى که از انبیاء و اوصیاء علیهم السّلام رسید بکار برد و همین طور بقیه اعضاء و جوارح. بنا بر این روشن شد که شکر و سپاسگزارى ریشه و پایه صفات کمال و زیربناى تکامل و حرکت معنوى انسانى است البته شکر و سپاسگزارى کامل و در حد اعلا براى افراد کم و نادرى محقق مى‏شود که فرمود وَ قَلِیلٌ مِنْ عِبادِیَ الشَّکُورُ سباء 13 و چون شکر باعضاء و جوارح: خودش نعمتى است از طرف حق و او است که به انسان این توفیق را می‌دهد لذا همین موفقیت که خود نعمت و عنایتى است شکر دیگرى لازم دارد و آن شکر هم به نوبه خود نعمتى است که شکرى لازم دارد و همین طور که بالاخره منتهى مى‏شود باینکه اعتراف به عجز از شکر نماید پس بنا بر این آخرین مراحل و مراتب شکر اعتراف به عجز و قصور از شکر است همچنان که آخرین مراحل معرفت و ثنا و ستایش اعتراف به عجز از معرفت و ثناست‏. (بحار الانوار-ترجمه جلد 67 و 68، ج‏2، ص: 2)

وَ قَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ ع وَ لَوْ أَنَّ النَّاسَ إِذَا زَالَتْ عَنْهُمُ النِّعَمُ وَ نَزَلَتْ بِهِمُ النِّقَمُ فَزِعُوا إِلَى اللَّهِ بِوَلَهٍ مِنْ نُفُوسِهِمْ وَ صِدْقٍ مِنْ نِیَّاتِهِمْ وَ خَالِصٍ مِنْ سَرَائِرِهِمْ- لَرَدَّ عَلَیْهِمْ کُلَّ شَارِدٍ وَ لَأَصْلَحَ لَهُمْ کُلَّ فَاسِدٍ وَ لَکِنَّهُمْ أَخَلُّوا بِشُکْرِ النِّعَمِ فَسُلِبُوهَا وَ إِنَّ اللَّهَ تَعَالَى یُعْطِی النِّعَمَ بِشَرْطِ الشُّکْرِ لَهَا وَ الْقِیَامِ فِیهَا بِحُقُوقِهَا فَإِذَا أَخَلَّ الْمُکَلَّفُ بِذَلِکَ کَانَ لِلَّهِ التَّغْیِیرُ.( إرشاد القلوب إلى الصواب، ج‏1، ص: 150)
و فرمود: حضرت امیر المؤمنین علیه السّلام اگر مردمى که نعمت از آنها رفته باشد و بلا و نقمت ایشان را فرا گرفته باشد با خلوص نیت و صفاى دل خداى را بخوانند هر آینه هر نعمت زائل ‏شده ‏اى به آنها بر خواهد گشت و اصلاح خواهد شد براى آنها هر فاسد شده‏ اى، و لیکن مردم اخلال به شکر نعمت می‌کنند، و خداوند نعمت را عطا می‌کند به شرط شکر کردن و اداى حقوق نمودن، پس اگر اخلال به شکر گردید، حق است بر خداوند که آن را تغییر دهد و از آنها سلب نماید.
وَ قَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ ع التَّعَلُّلُ زَکَاةُ الْبَدَنِ وَ الْمَعْرُوفُ زَکَاةُ النِّعَمِ وَ کُلُّ نِعْمَةٍ أُزِیلَ مِنْهَا الْمَعْرُوفُ فَمَأْمُونَةُ السَّلْبِ مُحْصَنَةٌ مِنَ الْغِیَرِ وَ قَالَ وَ اللَّهِ مَا نَزَعَ اللَّهُ مِنْ قَوْمٍ نَعْمَاءَ إِلَّا بِذُنُوبٍ اجْتَرَحُوهَا فَأَرْبِطُوهَا بِالشُّکْرِ وَ قَیِّدُوهَا بِالطَّاعَةِ وَ الدُّعَاءُ مِفْتَاحُ الرَّحْمَةِ وَ سِرَاجُ الزَّاهِدِینَ وَ شَوْقُ الْعَابِدِینَ وَ أَقْرَبُ النَّاسِ إِلَى الْإِجَابَةِ وَ الرَّحْمَةِ الطَّائِعُ الْمُضْطَرُّ الَّذِی لَا بُدَّ لَهُ مِمَّا سَأَلَهُ وَ خُصُوصاً عِنْدَ نُفُوذِ الصَّبْر.
و فرمود: اشتغال به عبادت زکات بدنست، و احسان کردن زکات نعمت است، و هر نعمتى که از آن احسان به دیگران شود از سلب شدن ایمن است.
به خدا قسم هیچ گاه نعمتى از قومى سلب نمی‌شود مگر به واسطه گناه کردن آنها پس اى مردم نگاه بدارید نعمت خدائى را به طاعت و عبادت و پیروى اوامر او، و دعا کنید زیرا دعا سبب گشایش رحمت است و چراغ (قلوب) زاهدان است و آثار شوق عابدین است به خدا. و نزدیکترین مردم به اجابت دعا کسى است که مضطرّ باشد به نوعى که ناچار باشد که از خدا سؤال کند و مخصوصا هنگامى که دیگر نتواند (بر بلا و فقر و مصیبت) صبر کند.

خود قرآن عامل دفع بلا:
و اما حدیثی دیگر: خود قرآن و عمل به آن باعث دفع بلا می شود:
 عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ إِسْمَاعِیلَ بْنِ مِهْرَانَ عَنْ عُبَیْسِ بْنِ هِشَامٍ عَمَّنْ ذَکَرَهُ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ ع قَالَ قُرَّاءُ الْقُرْآنِ ثَلَاثَةٌ رَجُلٌ قَرَأَ الْقُرْآنَ فَاتَّخَذَهُ بِضَاعَةً وَ اسْتَدَرَّ بِهِ الْمُلُوکَ وَ اسْتَطَالَ بِهِ عَلَى النَّاسِ وَ رَجُلٌ قَرَأَ الْقُرْآنَ فَحَفِظَ حُرُوفَهُ وَ ضَیَّعَ حُدُودَهُ وَ أَقَامَهُ إِقَامَةَ الْقِدْحِ- فَلَا کَثَّرَ اللَّهُ هَؤُلَاءِ مِنْ حَمَلَةِ الْقُرْآنِ وَ رَجُلٌ قَرَأَ الْقُرْآنَ فَوَضَعَ دَوَاءَ الْقُرْآنِ عَلَى دَاءِ قَلْبِهِ فَأَسْهَرَ بِهِ لَیْلَهُ وَ أَظْمَأَ بِهِ نَهَارَهُ وَ قَامَ بِهِ فِی مَسَاجِدِهِ وَ تَجَافَى بِهِ عَنْ فِرَاشِهِ فَبِأُولَئِکَ یَدْفَعُ اللَّهُ الْعَزِیزُ الْجَبَّارُ الْبَلَاءَ وَ بِأُولَئِکَ یُدِیلُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ مِنَ الْأَعْدَاءِ وَ بِأُولَئِکَ یُنَزِّلُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ الْغَیْثَ مِنَ السَّمَاءِ فَوَ اللَّهِ لَهَؤُلَاءِ فِی قُرَّاءِ الْقُرْآنِ أَعَزُّ مِنَ الْکِبْرِیتِ الْأَحْمَر
(الکافی    ج‏2   ص : 627)
 امام باقر (ع) فرمود قرآن‏خوانان سه دسته‏ اند، مردى قرآن خواند و آن را کالاى خود سازد و شاهان را به خود جلب کند و بر مردم گردن فرازى نماید، مردی که قرآن خواند و آن را حفظ کند ولى به مقرراتش عمل نکند و مردی که قرآن خواند و آن را داروى خود سازد شب براى آن بیدارى کشد و روز تشنگى به خود دهد و در مساجد به قرائت آن قیام کند و از بستر آسایش خود دورى گزیند به اینها است که خداى عز و جل دفع بلا کند و بدانها دشمنان را سرکوب نماید و بدانها باران از آسمان فرو بارد به خدا این قرآن‏خوانان از کبریت احمر کمیابترند. (امالى شیخ صدوق-ترجمه کمره‏اى    متن    202    مجلس سى و ششم‏)

رهایی از آفت در کتاب زبور:
و قال أمیر المؤمنین علیه السّلام: قرأت التوراة و الإنجیل و الزبور و الفرقان، و اخترت من کلّ کتاب کلمة؛ فمن التوراة: من صمت نجا، و من الإنجیل: من قنع شبع، و من الزبور: من ترک الشهوات سلم من الآفات، و من الفرقان: وَ مَنْ یَتَوَکَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ. (تحریر المواعظ العددیة   ص : 337)
فرمود امیر المؤمنین علیه السّلام که خواندم تورات و انجیل و زبور و فرقان را پس برگزیدم از هر کتاب کلمه‌ای از تورات هر که خاموش شد رستگار شد و از انجیل هر که قانع شد سیر شد و از زبور هر که ترک کرد شهوت‌ها را سلامت یافت از بلاها و از فرقان هر که توکل کرد بر خدا و گذاشت کار خود را به وى پس خدا کافیست او را . (کاشف الاستار در ترجمه جامع الاخبار ص : 201)
در زبور راه سلامت ماندن از آفات ترک شهوات ذکر شده است.
عمده شهواتی در آیه زیر آمده است:
زُیِّنَ لِلنَّاسِ حُبُّ الشَّهَواتِ مِنَ النِّساءِ وَ الْبَنینَ وَ الْقَناطیرِ الْمُقَنْطَرَةِ مِنَ الذَّهَبِ وَ الْفِضَّةِ وَ الْخَیْلِ الْمُسَوَّمَةِ وَ الْأَنْعامِ وَ الْحَرْثِ ذلِکَ مَتاعُ الْحَیاةِ الدُّنْیا وَ اللَّهُ عِنْدَهُ حُسْنُ الْمَآبِ (آل‌عمران14)
 محبّت و عشق به زنان و پسران و اموال زیاد از طلا و نقره و اسبهاى ممتاز و چهارپایان و زراعت، که همه از شهوات و خواسته‌های نفسانی است در نظر مردم جلوه یافته است، در حالی که این‌ها بهره‌ای گذرا از زندگی دنیاست و سرانجام نیکو تنها نزد خداست. (انعام14)
مصادیق جلوه‌های دنیا در آیه ذکر شده، با توجه به زمان نزول آیه است و می‌تواند در هر زمان مصادیق جدیدی داشته باشد. طلا و نقره کنایه از ثروت‌اندوزی و اسب کنایه از مرکب و وسیله‌ی نقلیه است (تفسیر نور)
شهوات مختلفند. و هر کس مبتلا به چیزی است یکی شهوت جنسی، یکی شهوت مال، یکی شهوت شکم، یکی شهوت گوش و ....
حَدَّثَنِی أَبِی أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ عَلِیُّ بْنُ أَبِی طَالِبٍ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص ثَلَاثَةٌ أَخَافُهُنَّ عَلَى أُمَّتِی الضَّلَالَةُ بَعْدَ الْمَعْرِفَةِ وَ مَضَلَّاتُ الْفِتَنِ وَ شَهْوَةُ الْفَرْجِ وَ الْبَطْن.‏ (أمالی المفید 111    المجلس الثالث عشر)
امیر المؤمنین علىّ بن ابى طالب علیهم السّلام از رسول خدا (ص) روایت کند که فرمود: از سه چیز بر امّت خود بیم دارم: گمراهى پس از شناخت، و آشوبهاى گمراهى آفرین، و شهوت فرج و شکم. ( امالى شیخ مفید-ترجمه استادولى، متن، ص: 12)
حالا راه رهایی از شهوات و داشتن اعتدال چیست؟ نماز.
درآیه زیر به خوبی این مطلب بیان شده است:
فَخَلَفَ مِنْ بَعْدِهِمْ خَلْفٌ أَضاعُوا الصَّلاةَ وَ اتَّبَعُوا الشَّهَواتِ فَسَوْفَ یَلْقَوْنَ غَیًّا (مریم59) امّا پس از آنان، فرزندان ناشایسته ‏اى روى کار آمدند که نماز را تباه کردند، و از شهوات پیروى نمودند؛ و بزودى(مجازات) گمراهى خود را خواهند دید! (مریم59)
ضایع کردن نماز غیر از نخواندن و ترک آن است کسی که نماز می‌خواند ولی بدون رعایت شرایط آن یا با تاخیر چنین کسی نماز را ضایع کرده و سبک شمرده است.(تفسیر نور،بحار،ج11ص72)
وَ قَالَ النَّبِیُّ إِنَّ اللَّهَ تَعَالَى خَلَقَ مَلَکاً یَنْزِلُ فِی کُلِّ لَیْلَةٍ یُنَادِی یَا أَبْنَاءَ الْعِشْرِینَ جِدُّوا وَ اجْتَهِدُوا وَ یَا أَبْنَاءَ الثَّلَاثِینَ لَا تَغُرَّنَّکُمُ الْحَیاةُ الدُّنْیا* وَ یَا أَبْنَاءَ الْأَرْبَعِینَ مَا ذَا أَعْدَدْتُمْ لِلِقَاءِ رَبِّکُمْ وَ یَا أَبْنَاءَ الْخَمْسِینَ أَتَاکُمُ النَّذِیرُ وَ یَا أَبْنَاءَ السِّتِّینَ زَرْعٌ آنَ حَصَادُهُ وَ یَا أَبْنَاءَ السَّبْعِینَ نُودِیَ لَکُمْ فَأَجِیبُوا وَ یَا أَبْنَاءَ الثَّمَانِینَ أَتَتْکُمُ السَّاعَةُ وَ أَنْتُمْ غَافِلُونَ ثُمَّ یَقُولُ لَوْ لَا عِبَادٌ رُکَّعٌ وَ رِجَالٌ خُشَّعٌ وَ صِبْیَانٌ رُضَّعٌ وَ أَنْعَامٌ رُتَّعٌ لَصُبَّ عَلَیْکُمُ الْعَذَابُ صَبّا 
(إرشاد القلوب إلى الصواب    ج‏1  ص : 31)  
پیامبر (ص): خداوند تعالى را فرشته ‏اى است که هر شب نازل مى‏شود و صدا میزند که اى بیست ساله ‏ها جدیت و کوشش کنید و اى سى ساله ‏ها زندگى و دنیا شما را فریب ندهد و اى چهل ساله ‏ها براى دیدار لقاء پروردگارتان چه آماده کرده‏اید و اى پنجاه ساله ‏ها براى شما ترساننده (آثار مرگ و پیرى) آمد و اى شصت ساله ‏ها موقع درو کشت رسیده (وقت رفتن نزدیک شده) و اى هفتاد ساله ‏ها شما را مى‏خوانند پس جواب دهید و اى هشتاد ساله ‏ها ساعت (آخر عمر) شما آمد و شما غافل هستید. سپس گوید اگر نبودند بندگان رکوع ‏کننده و مردان خاشع و اطفال شیرخوار و حیوانات چرنده عذاب سختى بر شما ریخته میشد.
در حدیث بالا عِبَادٌ رُکَّعٌ عامل دفع بلا هستند. از بزرگی این طور شنیده‌ام در روایت ندیده‌ام، که در سجده انسان چشمش هیچ نمی‌بیند اما در رکوع انسان کمی چشمش می‌بیند. یعنی یک حالتی است که هم توجه به خالق است هم دیدن مخلوق.
حضرت علی علیه السلام در رکوع زکات دادند. پس شاید بتوان گفت عباد رکوع کننده درواقع کسانی هستند که در عین ارتباط و عبادت خدا به وظایف اجتماعی و کمک به محرومان و .... هم می‌پردازند.
شی، تفسیر العیاشی عَنْ یُونُسَ بْنِ ظَبْیَانَ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ إِنَّ اللَّهَ یَدْفَعُ بِمَنْ یُصَلِّی مِنْ شِیعَتِنَا عَمَّنْ لَا یُصَلِّی مِنْ شِیعَتِنَا وَ لَوْ أَجْمَعُوا عَلَى تَرْکِ الصَّلَاةِ لَهَلَکُوا وَ إِنَّ اللَّهَ یَدْفَعُ بِمَنْ یَصُومُ مِنْهُمْ عَمَّنْ لَا یَصُومُ مِنْ شِیعَتِنَا وَ لَوْ أَجْمَعُوا عَلَى تَرْکِ الصِّیَامِ لَهَلَکُوا وَ إِنَّ اللَّهَ یَدْفَعُ بِمَنْ یُزَکِّی مِنْ شِیعَتِنَا عَمَّنْ لَا یُزَکِّی مِنْهُمْ وَ لَوِ اجْتَمَعُوا عَلَى تَرْکِ الزَّکَاةِ لَهَلَکُوا وَ إِنَّ اللَّهَ لَیَدْفَعُ بِمَنْ یَحُجُّ مِنْ شِیعَتِنَا عَمَّنْ لَا یَحُجُّ مِنْهُمْ وَ لَوِ اجْتَمَعُوا عَلَى تَرْکِ الْحَجِّ لَهَلَکُوا وَ هُوَ قَوْلُ اللَّهِ تَعَالَى وَ لَوْ لا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَفَسَدَتِ الْأَرْضُ وَ لکِنَّ اللَّهَ ذُو فَضْلٍ عَلَى الْعالَمِینَ «1» فَوَ اللَّهِ مَا أُنْزِلَتْ إِلَّا فِیکُمْ وَ لَا عُنِیَ بِهَا غَیْرُکُمْ «2»
یونس بن ظبیان از امام صادق علیه السّلام روایت میکند که فرمود: خداوند بخاطر نمازگزاران شیعیان ما را از شیعیانى که نماز نمی‌گذارند بلاها را دفع میکند، و اگر همه نماز را ترک کنند هلاک خواهند شد و هم از کسانى که روزه نمی‌گیرند بوسیله آنهائى که روزه میگیرند گرفتاریها را دور میسازد، و اگر همه روزه نگیرند نابود مى‏گردند همچنین است کسانى که حج بجاى می اورند و یا زکات می‌دهند خداوند به خاطر گروهى که این اعمال را به جاى می‌آورند از آنها که این کارها را ترک میکنند عذاب را دور میکند و این است معنى آیه شریفه وَ لَوْ لا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَفَسَدَتِ الْأَرْضُ وَ لکِنَّ اللَّهَ ذُو فَضْلٍ عَلَى الْعالَمِینَ و این آیه درباره شما فرود آمده است (ایمان و کفر-ترجمه الإیمان و الکفر بحار الانوار، ج‏2، ص: 664)

پس خلاصه مقاله این می‌شود: تضرع همگانی و استغفار و دعا و شکر و ترک شهوات و نماز و .... از عوامل برطرف شدن بلا هستند.
اگر در آینده خداوند به ما لطف کرد و کرونا را برداشت و کرونای جدیدتری هم نیامد به نظرتون تحلیل ما چی هست؟
تحلیل ما اینه: بالاخره رعایت ماسک و بهداشت و واکسن جواب داد.
تحلیل ما این نیست که خدا لطف کرد و دوباره به ما مهلت داد و او رب العالمین است بیاییم از این به بعد عبد باشیم و ...
برای خدا شریک قایل می‌شویم ماسک و واکسن و تحلیل‌های دنیوی را شریک او قرار می‌دهیم.
وَ ما بِکُمْ مِنْ نِعْمَةٍ فَمِنَ اللَّهِ ثُمَّ إِذا مَسَّکُمُ الضُّرُّ فَإِلَیْهِ تَجْئَرُونَ (نحل53)
آنچه از نعمتها دارید، همه از سوى خداست! و هنگامى که ناراحتى به شما رسد، فقط او را مى‏خوانید! (نحل53) 
ثُمَّ إِذا کَشَفَ الضُّرَّ عَنْکُمْ إِذا فَریقٌ مِنْکُمْ بِرَبِّهِمْ یُشْرِکُونَ (نحل54)
 (امّا) هنگامى که ناراحتى و رنج را از شما برطرف مى‏سازد، ناگاه گروهى از شما براى پروردگارشان همتا قائل مى‏شوند. (نحل54)

 در انتها، مطلبی هم که قبلا در مورد درمان معنوی کرونا نوشتم، گذاشته می‌شود برای تکمیل وتثبیت قلب:
نسخه معنوی نجات از کرونا با کمک آیات و روایات:
 ضمن رعایت نسخه بهداشتی، نسخه معنوی نجات از بلای بیماری واگیردار و... این است:  منشاء مادی بیماری کرونا هرچه هست آزمایشگاهی یا حیوانی نمی‌دانیم. اما منشاء معنوی کرونا چیست؟  در قسمتی از حدیثی از امام صادق ع آمده است:  ... لَمْ تَظْهَرِ اَلْفَاحِشَةُ فِی قَوْمٍ قَطُّ حَتَّى یُعْلِنُوهَا إِلاَّ ظَهَرَ فِیهِمُ اَلطَّاعُونُ وَ اَلْأَوْجَاعُ اَلَّتِی لَمْ تَکُنْ فِی أَسْلاَفِهِمُ اَلَّذِینَ مَضَوْا ...  : هرگز در مردمى فحشا  پیدا نشود که آن را آشکارا و علنی انجام دهند جز اینکه در ایشان طاعون و بیماری هایی که در گذشتگان آنها سابقه نداشته پدیدار گردد، ...  (اصول کافی، جلد 2، ص 373)
 فحشاء به معنی هر عمل بسیار زشت است و انحصار به اعمال منافی عفت ندارد زیرا در اصل به معنی ((تجاوز از حد)) است که هر گناهی را شامل می شود. (تفسیر نمونه ، جلد 3، صفحه 120)
 طبق حدیث بالا وقتی فحشاء  علنی شد، نتیجه اش گسترش بیماری طاعون و پیدایش بیماری جدید است. ما به جای اینکه بعد از فحشاء استغفار کنیم و فحشا را تکرار نکنیم آن را علنی انجام می دهیم. و حتی بعضی به فحشاء افتخار هم می کنند.  
وَالَّذِینَ إِذَا فَعَلُوا فَاحِشَةً أَوْ ظَلَمُوا أَنفُسَهُمْ ذَکَرُوا اللَّهَ فَاسْتَغْفَرُوا لِذُنُوبِهِمْ وَمَن یَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلَّا اللَّهُ وَلَمْ یُصِرُّوا عَلَىٰ مَا فَعَلُوا وَهُمْ یَعْلَمُونَ (آل عمران آیه 135) 
(افراد با تقوا) کسانی هستند که هرگاه کار زشتی انجام دهند و یا به خویشتن ستم کنند، خدا را یاد کرده و برای گناهان خود استغفار میکنند. و جز خدا کیست که گناهان را ببخشد؟ و (متّقین) چون به زشتی گناه آگاهند بر انجام آنچه کرده اند، پافشاری و اصرار ندارند. (آل عمران آیه 135)  
 چه چیز از فحشاء جلوگیری می کند؟  قرآن و نماز و ذکر خدا.  اتْلُ مَا أُوحِیَ إِلَیْکَ مِنَ الْکِتَابِ وَأَقِمِ الصَّلَاةَ إِنَّ الصَّلَاةَ تَنْهَىٰ عَنِ الْفَحْشَاءِ وَالْمُنکَرِ وَلَذِکْرُ اللَّهِ أَکْبَرُ وَاللَّهُ یَعْلَمُ مَا تَصْنَعُونَ(عنکبوت آیه 45)   آنچه را از کتاب (آسمانی قرآن) به تو وحی شده تلاوت کن و نماز را بپا دار، که همانا نماز (انسان را) از فحشا و منکر بازمیدارد و البتّه یاد خدا بزرگتر است و خداوند آنچه را انجام میدهید میداند. (عنکبوت آیه 45)
 طبق آنچه گفته شد: فحشای علنی نتیجه می دهد بیماری جدید و بلای جدید.  راه نجات چیست: استغفار از گناه و دوم قرآن و نماز و ذکر خدا که فحشا کنترل شود که بلا رفع شود.  حالا با این نتیجه گیری حدیث زیر را بخوانیم که راه نجات از بلا را می گوید:
 نماز اول وقت و تلاوت و فهم و عمل به قرآن و مساجد ما را از بلا نجات می‌دهد:
 إِذَا أَنْزَلَ اللَّهُ عَاهَةً مِنَ السَّمَاءِ عُوفِی مِنْهَا حَمَلَةُ الْقُرْآنِ وَ رُعَاةُ الشَّمْسِ أَی الْحَافِظُونَ لِأَوْقَاتِ الصَّلَوَاتِ وَ عُمَّارُ الْمَسَاجِدِ» ؛ «هنگامی که خداوند سبحان، از آسمان آفت نازل کرد حاملین قرآن، رعایت کنندگان خورشید، یعنی کسانی که اوقات نماز را مراعات کنند، و مساجد را آباد می سازند از این آفت در امانند.  (مستدرک ‏الوسائل، ج 3، ص 149 )  
ان شاءالله با رعایت نسخه مادی بهداشتی و نسخه معنوی با هم زمینه رفع بلا یا درمان و بالاتر ظهور ولی عصر عج را فراهم کنیم.