بیاییم بغلی شویم

 مطالبی که گفته می‌شود فقط تمثیل است. وگرنه همه می‌دانیم که: 
...لَیْسَ کَمِثْلِهِ‏ شَیْ‏ءٌ وَ هُوَ السَّمیعُ الْبَصیرُ (شوری11) ...چیزى مانند او نیست و اوست شنواى بینا. (شوری11)
بعضی‌ها می‌گویند اعتماد به نفس.
روی خودت کار کن. فقط به خودت تکیه کن. تو می‌تونی. اعتماد به نفس خودت را بالا ببر. البته توکل هم بکن. و بگو ان شاءالله به یاری خدا. 
اعتماد به نفس و توکل با هم. اگر اعتماد به نفس بدون توکل باشد که بدجور زمین می‌خوریم اما اگر اعتماد به نفس و توکل باشد، خداوند در اینجا با اسم نصیر ظاهر می‌شود. 
نصیر یعنی چه؟ یعنی مثلا نوجوانی که می‌خواهد تحصیل کند و پدر هم کمکش می‌کند. در اینجا پدر نصیر نوجوان است. مقداری خود نوجوان می‌رود مقداری هم پدر کمک می‌کند.
اما وقتی شما احساس کنید که نوجوان نیستید و کودک هستید خداوند با چه اسمی ظاهر می‌شود؟
من در این عالم به این بزرگی با امتحان‌های مختلف، خودم نمی‌توانم راه بروم. من یک دانه پشه هم نمی‌توانم از خودم دور کنم. دنیا چاله چوله زیاد دارد من زمین می‌خورم خدایا کمکم کن.
اگر تمام کروناهای جهان را روی هم جمع کنند چند گرم بیشتر نمی‌شود. تمام جهان با هم در تلاشند چند گرم کرونا را که سلامتی را از آنان ربوده کنترل کنند، نمی‌توانند. و تا خدا نخواهد هرگز توانایی مهار نخواهند داشت.
یا أَیُّهَا النَّاسُ ضُرِبَ مَثَلٌ فَاسْتَمِعُوا لَهُ إِنَّ الَّذینَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ لَنْ یَخْلُقُوا ذُباباً وَ لَوِ اجْتَمَعُوا لَهُ وَ إِنْ یَسْلُبْهُمُ الذُّبابُ شَیْئاً لا یَسْتَنْقِذُوهُ مِنْهُ ضَعُفَ الطَّالِبُ وَ الْمَطْلُوبُ‏ (حج73) اى مردم، مَثَلى زده شد. پس بدان گوش فرا دهید: کسانى را که جز خدا می‌خوانید هرگز[حتى‏] مگسى نمی‏آفرینند، هر چند براى‏[آفریدن‏] آن اجتماع کنند، و اگر آن مگس چیزى از آنان برُباید نمی‌توانند آن را بازپس گیرند. طالب و مطلوب هر دو ناتوانند. (حج73)
وقتی کودک بگوید من خودم می‌توانم، خودم تلاش کردم به اینجا رسیدم. خودش با خودش باید تنها برود: فَإِذا مَسَّ الْإِنْسانَ ضُرٌّ دَعانا ثُمَّ إِذا خَوَّلْناهُ نِعْمَةً مِنَّا قالَ إِنَّما أُوتیتُهُ‏ عَلى‏ عِلْمٍ بَلْ هِیَ فِتْنَةٌ وَ لکِنَّ أَکْثَرَهُمْ لا یَعْلَمُونَ (زمر49) و چون انسان را آسیبى رسد، ما را فرا می‌خواند؛ سپس چون نعمتى از جانب خود به او عطا کنیم می‌گوید: «تنها آن را به دانش خود یافته‏ام». نه چنان است، بلکه آن آزمایشى است، ولى بیشترشان نمی‏دانند. (زمر49)
باید حواسمان باشد با بستنی دنیا گول نخوریم. بگویند این بستنی را بگیر خودت راه برو. فقط بغل ....إِیَّاکَ‏ نَسْتَعینُ‏ (حمد5)
وقتی کودک بگوید من از این پایین با قد کوتاهم نمی‌توانم درست ببینم. پدرجان تو که از بالا همه چیز را می‌بینی و می‌دانی، کمکم کن. ا ِنَّ اللَّهَ عَلى‏ کُلِّ شَیْ‏ءٍ قَدیرٌ (بقره20) کمکش می‌کنند.
حتی اگر در بغل پدر چیزی هم می‌خواهیم بگذاریم خود پدر برایمان بخرد. توکل یعنی من خواسته‌ای دارم و خدا را وکیل می‌کنم تا به خواسته‌‌ام برسم. و «ولی» قرار دادن خدا شاید یعنی من همه چیز را به تو می‌سپارم. خواسته‌ای ندارم. خواسته‌ی من خواسته‌ی توست. این یعنی مقام تسلیم. ناآرامی نکن تسلیم در بغل پدر بمان.
وَ مَنْ أَحْسَنُ دیناً مِمَّنْ أَسْلَمَ‏ وَجْهَهُ لِلَّهِ وَ هُوَ مُحْسِنٌ وَ اتَّبَعَ مِلَّةَ إِبْراهیمَ حَنیفاً وَ اتَّخَذَ اللَّهُ إِبْراهیمَ خَلیلاً (نساء125) و دینِ چه کسى بهتر است از آن کس که خود را تسلیم خدا کرده و نیکوکار است و از آیین ابراهیم حق‏گرا پیروى نموده است؟ و خدا ابراهیم را دوست گرفت. (نساء125) 
وقتی کودک بگوید من خودم نمی‌توانم راه بروم. خب بغلش می‌کنند. وقتی بگوید من نمی‌دانم و تو می‌دانی. خب خودشان برایت بهترین را انتخاب می‌کنند.
وقتی بگوییم انا عبدک الضعیف. وقتی بدانیم ضَعُفَ الطَّالِبُ وَ الْمَطْلُوبُ خب خداوند با اسم «ولی» ظاهر می‌شود و بغلت می‌کند. اللَّهُ وَلِیُّ الَّذینَ آمَنُوا...
البته بچه‌ی بد را بغل نمی‌کنند. مگر اینکه توبه کند. اگر هم خیلی بچه‌ی خوبی باشی به صورت ویژه بغلت می‌کنند. بغلی با محبت بیشتر. این یعنی معیت خاصه. مثلا صابر یا محسن یا... از معیت عامه گذر می‌کند و می‌رسد به معیت خاصه.... وَ إِنَّ اللَّهَ لَمَعَ‏ الْمُحْسِنینَ (عنکبوت69).... إِنَّ اللَّهَ مَعَ الصَّابِرینَ‏ (عنکبوت153)
 آن وقت سرعت راه رفتن من دیگر به اندازه‌ی یک کودک نیست. سرعت راه رفتن من به اندازه پدر است، چون من در بغل پدرم هستم. و با سرعت بالا به سمت کمال(منزل) حرکت می‌کنم.
حالا اگر من در بغل پدر گریه بکنم چه می‌شود؟ 

العفو و الستر فی الفتنة ماذا، ماذا فازا

ماذا فازا یعنی فاز تو چیست؟ 
آیا فاز تو قرآن است؟ یا فاز تو حزب سیاسی و میل و هوس توست؟
وقتی می‌خواهی از یک چهره مذهبی سیاسی سینمایی و ... انتقاد کنی فاز تو چیست؟
شاید این مقاله یکی از مهم‌ترین مقاله‌هایی باشد که تا حالا نوشته‌ام. شاید شما با خواندنش حوادث مختلف و افراد مختلفی به ذهنتان خطور کند. ولی من هیچ تطبیقی را به هیچ کس نمی‌دهم. اگر متن طولانی است در چند نوبت بخوانید چون باید فرض‌های مختلف راکنار هم می‌گفتم کمی تا قسمتی طولانی شد. متن طولانی هست اما من خودم خیلی گلم این به اون در. 
برای اینکه در انواع فتنه و قضاوت گیج نزنیم و تا حدودی بفهمیم چه موضعی درست است این مقاله را نوشتم.
ببینیم چقدر انتقاد و قضاوت کردن کار حساسی است و چطور با فرستادن (فوروارد) یک فیلم کوتاه، قسمت زیادی از عبادات انسان نابود می‌شود. و خاک برسرمان می‌شود. خاک در حد یک کمپرسی خاک مرغوب اصل کوه‌های زاگرس.
متخصص متعهد متقی در زمینه و حوزه خودش می‌تواند نقد کند با رعایت نکات زیر نه بدون رعایت نکات زیر. هر کسی که به فضای مجازی دسترسی دارد از هر کسی و هرجایی اشکالی می‌بیند یک نقدی هم می‌کند. یا با فرستادن فیلم و عکس افشای خطا می‌کند.
وقتی یقه‌ی قاضی در قیامت بیش از همه گیر است. یقه‌ی نقدکننده هم که دارد نوعی قضاوت می‌کند بیش از همه گیر است.
روز قیامت بر قاضى عادل ساعتى بگذرد که آرزو کند هرگز میان دو تن درباره خرمائى قضاوت نکرده بود.( نهج الفصاحة مجموعه کلمات قصار حضرت رسول ص 653 ) 
 قاضى چهار گونه است: یکى آن که بى ‏علم حکم به حق کند این در آتش است (زیرا اگرچه به حق حکم داده اما چون نمى ‏دانسته حق است یا باطل حق حکومت نداشته) دیگر کسى که بى ‏علم به باطل حکم دهد، این هم در دوزخ است، سوم آن که با علم حکم به باطل کند، او هم اهل جهنم است، چهارم قاضى عالم حقگو تنها او در بهشت است.( نصایح ص 192)   
بنابراین شما برای قضاوت کردن و نقد دیگران باید علاوه برمتخصص بودن در آن حوزه، با مدارک معتبر حق را از باطل تشخیص دهید، بعد قضاوت کنید.
فرق آدامس و پاستیل از نوع موزی را نمی‌داند سیاست‌ها کلی نظام را نقد می‌کند. عجب.
همین طوری روی هوا می‌گوید فلانی برج نامشروع دارد با این حال فلان مقام هم دارد. اول تو در محل قضاوت هستی یا نه؟ مدارک داری یا نه؟ تشخیص دادی حق را یا نه؟
حقش نیست با ته تفنگ لوک‌ خوش‌شانس بزنم وسط فرق سرت؟
چرا این همه حساسیت؟ چون مومن آبرویش را از توی جوب آب نیاورده. چون خدا روی آبروی مومن حساس است.
امام باقر (ع) فرمود: او در روى کعبه، سپاس خدا را که تو را ارجمند و شریف و بزرگوار ساخته و پناهگاه مردم نموده و وسیله امنیت، و به خدا که حرمت مؤمن بزرگتر از حرمت تو است. (آداب معاشرت-ترجمه ج16 بحار الانوارج‏1ص 150)
حالا که قرار است در مورد یک چیزی که حرمتی بالاتر از کعبه دارد قضاوت کنیم پس نکات زیر را هم دقت بنماییم:
آیا اشتباه بوده یا فساد؟ برنامه‌ریزی شده بوده یا اتفاقی؟ آدم با تقوایی بوده یا نه؟ تحریف از موضع بوده یا از روی جهالت؟ کارگزارش اشتباه کرده است آیا قصور در انتخاب بوده یا بعد از رسیدن به پست حب مال او را آدم بدی کرده؟ سوابق قبلی را نگاه کن؟ به موضوع اشراف کامل داری یا نه؟ مدرک معتبر داری یا نه؟ گناه خصوصی بوده یا عمومی؟ خطای تکرار شدنی بوده یا فقط یکبار از دستش در رفته؟ بیت المال بوده یا حق الناس یا حق الله یا حق النفس؟ توبه کرده یا نه؟ مرجع رسیدگی برویم اطلاع دهیم یا در فضای عمومی یا در فضای علمی یا خصوصی؟ خودش هست جواب بدهد یا یک طرفه نقد می‌کنیم؟ موضع بگیریم یا نه بگذاریم آبرویش حفظ شود و همه فراموش کنند؟ زمان خطا هشیار بوده یا در آن زمان حواسش جمع نبوده؟ 
حالا که فرض‌های مختلف را گفتم ببینیم دین چه می‌گوید کجا برخورد قاطع کنیم کجا ستار باشیم، کجا عفو کنیم و.....

خیانت برنامه‌ریزی شده: وقتی اشتباه برنامه‌ریزی شده و خیانت در بیت‌المال از طرف برخی کارگزاران وجود دارد، حضرت علی(ع) با شدت هر چه تمام برخورد می‌کند. در قسمتی از نامه 51 نهج البلاغه به مالک آمده است: اگر یکی از آنان دست به خیانت زد و گزارش جاسوسان تو  هم آن خیانت را تاییدکرد به همین مقدار گواهی قناعت کرده او را با تازیانه کیفر کن و آنچه از اموال که در اختیار دارد از او باز پس گیر، سپس او را خوار دار. و خیانتکار بشمار و طوق بدنامی به گردنش بیفکن.(گزارش می‌رسد جاسوس هم تایید می‌کند.)
متاسفانه ما گاهی اوقات با همه‌ی خطاها این طور برخورد می‌کنیم. چون فکر می‌کنیم عدالت حضرت علی(ع) فقط این شکلی بوده است.

امر به معروف از نهی منکر: گاهی اوقات سکوت گناه است و باید امر به معروف از نهی منکر انجام شود. هم یک گروه متخصص برای این کار گذاشته شود و هم همه‌ی مردم مراقب هم باشند. وَ لْتَکُنْ مِنْکُمْ أُمَّةٌ یَدْعُونَ إِلَى الْخَیْرِ وَ یَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ یَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْکَرِ وَ أُولئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ (آل‌عمران104) و باید از میان شما، گروهى، [مردم را] به نیکى دعوت کنند و به کار شایسته وادارند و از زشتى بازدارند، و آنان همان رستگارانند. (آل عمران104)
النبی(ص): لتأمرنّ بالمعروف و لتنهنّ عن المنکر، او لیسلّطنّ اللَّه شرارکم على خیارکم، فیدعو خیارکم فلا یستجاب لهم. پیامبر(ص): باید امر به معروف و نهى از منکر کنید، و گر نه خدا بدها (شرارکم) شما را بر نیکانتان مسلط مى‏کند. و چون چنین شود، هر چه نیکان دعا کنند دعایشان مستجاب نمى‏شود.( الحیاة با ترجمه احمد آرام، ج‏1، ص: 422)

حالا ببینیم چقدر حوزه و نحوه‌ی برخورد می‌تواند وسیع‌تر باشد.
قاعده احسان: در تفسیر نور ذیل آیه 91 توبه آمده است: از آنان که بدون قصور و کوتاهی و با داشتن انگیزه خوب، زیانی سر زند مواخذه نمی‌شوند و تاوانی نمی‌پردازند ...ما عَلَى الْمُحْسِنینَ مِنْ سَبیلٍ وَ اللَّهُ غَفُورٌ رَحیمٌ (توبه91)
مثلا کارمند امینی که هنگام جابه‌جایی پول بانک، گرفتار سارقین شود، یا باربری که هنگام حمل بار، دچار حادثه شود. پس هرگونه اقدام اصلاحی که با انگیزه نیک و بی‌غرضانه انجام شود و حوادث و زیان‌های پیش‌بینی نشده پیش آید، نباید تاوان پرداخت شود. در فقه نیز این قاعده به نام احسان و نفی حرج می‌باشد.(تفسیر نور)

قاعده ماست‌مالی وعذرتراشی: 
وقتی بدون برنامه‌ریزی یک آدم خوبی چرت و پرتی می‌گوید خودت را بزن به نشنیدن، مقداری ماست تهیه کن خطایش را ماست‌مالی کن. اصلا هم لازم نیست یوگوماست شهین باشد. دست شما در انتخاب ماست باز است. 
وقتی دارد خطایش را توجیه می‌کند تو هم بگو باشد. سال‌ها او را می‌شناسیم و می‌دانیم آدم خوبی است.
وقتی می‌دانی همسرت یا یکی از شیعیان آدم خوبی است یهو از زبانش یک شوخی نابه‌جا در می‌رود، ماست‌مالی کن. مسلسل سرزنش را بر ندار تیربارانش کن. خودش فهمیده اشتباه کرده است.
باب نهى از شتاب در اظهار نظر درباره شیعیان و زدودن گناهانشان:‏                        
الخصال الْأَرْبَعُمِائَةِ قَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ ع اطْلُبْ لِأَخِیکَ عُذْراً فَإِنْ لَمْ تَجِدْ لَهُ عُذْراً فَالْتَمِسْ لَهُ عُذْراً. حضرت امیرالمؤمنین(ع) فرمود: براى برادرت (اگر کار خلافى کرد) عذرى بجو و اگر نیافتى با تلاش بیشتر عذرى برایش بساز (بحار الأنوار، ج‏65، ص: 200) یا بجو یا بساز.
عمر صابرى گوید: خدمت حضرت صادق(ع) عرض کردم من گاهى مشاهده مى‏کنم که اصحاب ما مرتکب گناهان بزرگ مى‏گردند، فرمود: اى عمر به دوستان خداوند شماتت نکن، اگر دوست ما گناهى از وى سر مى‏زند و مستحق عذاب مى‏گردد، خداوند او را مبتلا مى‏کند. بدن او بیمار مى‏گردد و این موجب غفران او مى‏شود، و اگر بدنش مبتلا شد در مالش نقصان پدید مى‏آید، و اگر این هم نشد گرفتار مصیبت فرزندان مى‏گردد و اگر آن هم نشد در گرفتارى‏هاى روزگار سختى مشاهده مى‏کند تا هنگام مرگ گناهى نداشته باشد و خداوند از وى راضى گردد و او را وارد بهشت کند. در حدیث دیگرى آمده اگر مبتلا به فرزند و خانواده نشد خداوند او را به همسایگان بد گرفتار مى‏کند تا او را رنج دهند و اگر این هم نشد به مصیبت‏هاى دنیائى گرفتار مى‏شود. (بحار الأنوار ج‏65 ص200 )  

ادامه در ادامه

مثلث الشنگول‌العلما فی الفتن ماذا و هذا سلوک الصلحا

عجب اسمی شد عنوان. چشمم کف پام چه هنرمندم ما شاءالله .

ان‌شاءالله خودمم بتونم به آنچه خودم می‌گم عمل کنم ان‌شاءالله. 
دو تا ان شاءالله گذاشتم محکم کاری کنم.
چطور استیون نمی دونم چی چی مثلث داشته باشه من نداشته باشم؟ منم مثلث دارم چه مثلثی. 
ببینیم چقدر مهندسی شده گفته شده که در این ماه قرآن بخوانیم. و مثلث سه ضلعی روزه واقعی و کامل، تقوا و قرآن چیست؟ و البته وسط این مثلث هم نقطه ای پاک تولید می شه به اسم قلب.

تفاوت مثلث من با بقیه مثلث ها اینه که وسطش نقطه هم داره. دیگه خیلی ابتکار به خرج دادم تا همین حد که در پوست خودتون نمی گنجید بسه.​​​​​

عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنِ ابْنِ أَبِی عُمَیْرٍ عَنْ حَمَّادِ بْنِ عُثْمَانَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع إِذَا صُمْتَ فَلْیَصُمْ سَمْعُکَ وَ بَصَرُکَ وَ شَعْرُکَ وَ جِلْدُکَ وَ عَدَّدَ أَشْیَاءَ غَیْرَ هَذَا وَ قَالَ لَا یَکُونُ یَوْمُ صَوْمِکَ کَیَوْمِ فِطْرِک. 
ابو عبد اللَّه صادق (ع) گفت: هر گاه روزه گرفتى، باید گوش و چشم و مو و پوست و همه اعضایت روزه بگیرد. ابو عبد اللَّه گفت: باید روز روزه ‏ات مانند روزهاى دیگر نباشد. (الکافی،ج‏4،ص:87)
اگر به روزه دقت کنیم می‌بینیم که جنبه‌ی سلبی و نفی دارد. نخور،نبین، نشنو، نگو و....
 روزه شکم درواقع نخور است و وقت افطار پرخوری نکن، روزه زبان هر حرفی را نزن، روزه چشم هر چیزی را نبین و روزه پوست پوشش مناسب، روزه دست هرچیزی را (فیلم و عکس نامناسب) را در فضای مجازی نفرست، خبر بی‌پایه و شایعه نفرست و ..... پس روزه تمرین پرهیز است. پرهیز یعنی همان تقوا از ریشه وقی. پرهیز از گناه و پرهیز از ترک واجب. برای همین آخر آیه مربوط به روزه گفته شده است لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ.
یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا کُتِبَ عَلَیْکُمُ الصِّیامُ‏ کَما کُتِبَ عَلَى الَّذینَ مِنْ قَبْلِکُمْ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ (بقره183) اى کسانى که ایمان آورده ‏اید، روزه بر شما مقرر شده است، همان گونه که بر کسانى که پیش از شما[بودند] مقرر شده بود، باشد که پرهیزگارى(تقوا پیشه) کنید. (بقره183)
طبق آیه بالا یعنی اگر روزه واقعی و با تمام جوارح بگیریم آن وقت گوهر تقوا درون جان ما می‌نشیند. آن وقت که خالی شدیم از گناه، نوبت پر کردن آن از ثواب است. با چه پرش کنیم؟ با قرآن. 
و حالا می‌رسیم به اولین آیات سوره بقره که می‌گوید این کتاب برای همه هست اما تنها انسان با تقوا از هدایت آن بهره می‌برد. ذلِکَ الْکِتابُ لا رَیْبَ‏ فیهِ هُدىً لِلْمُتَّقینَ (بقره2) این است کتابى که در[حقانیت‏] آن هیچ تردیدى نیست؛ [و] مایه هدایت تقواپیشگان است (بقره2)
حالا معلوم شد چرا قرآن در این ماه نازل شده است و چرا خواندن قرآن در این ماه تا این حد ثواب دارد.... وَ مَنْ تَلَا فِیهِ آیَةً مِنَ الْقُرْآنِ کَانَ لَهُ مِثْلُ أَجْرِ مَنْ خَتَمَ الْقُرْآنَ فِی غَیْرِهِ مِنَ الشُّهُور...و هر کس در این ماه آیه ‏اى از قرآن بخواند اجر کسى که قرآن را در ماه هاى دیگر ختم کند خواهد داشت.
(عیون أخبار الرضا علیه السلام ج‏1 ص296 ) 
 چون روزه منجر به تقویت گوهر پرهیز یا همان تقوا و تقوا منجر به فهم و هدایت توسط قرآن می‌شود.
تقوای اعضا و جوراح مثل گوش و چشم و .... باعث طهارت و تقوای قلب می‌شود. و طهارت قلب باعث تقوا و طهارت عقل می‌شود. و حالا می‌شود قرآن خواند.
طهارت عقل یعنی فهم درست یعنی پرهیز از تبعیت هوس و وهم و خیال و آرزوی باطل و... 
مرکز فهم قلب هست نه عقل.
 ما أَصابَ مِنْ مُصیبَةٍ إِلاَّ بِإِذْنِ اللَّهِ وَ مَنْ یُؤْمِنْ بِاللَّهِ یَهْدِ قَلْبَهُ‏ وَ اللَّهُ بِکُلِّ شَیْ‏ءٍ عَلیمٌ (تغابن11) هیچ مصیبتى جز به اذن خدا نرسد، و کسى که به خدا بگرود، دلش را به راه آورَد، و خدا[ست که‏] به هر چیزى داناست. (تغابن11) یهد قلبه نه یهد عقله.
اگر اعتقاد به خدا در مرحله عقل بماند و وارد مرحله قلب نشود آن وقت اسمش می‌شود اسلام نه ایمان.
 قالَتِ الْأَعْرابُ آمَنَّا قُلْ لَمْ تُؤْمِنُوا وَ لکِنْ قُولُوا أَسْلَمْنا وَ لَمَّا یَدْخُلِ الْإیمانُ فی‏ قُلُوبِکُمْ وَ إِنْ تُطیعُوا اللَّهَ وَ رَسُولَهُ لا یَلِتْکُمْ مِنْ أَعْمالِکُمْ شَیْئاً إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحیمٌ (حجرات14) [برخى از] بادیه‏ نشینان گفتند: «ایمان آوردیم.» بگو: «ایمان نیاورده ‏اید، لیکن بگویید: اسلام آوردیم.» و هنوز در دلهاى شما ایمان داخل نشده است. و اگر خدا و پیامبرِ او را فرمان برید از[ارزشِ‏] کرده‏ هایتان چیزى کم نمى ‏کند. خدا آمرزنده مهربان است.» (حجرات14) 
طبق آخر آیه یعنی وَ إِنْ تُطیعُوا اللَّهَ وَ رَسُولَهُ.... می توان نتیجه گرفت اگر می خواهیم ببینیم چقدر قلبمان سالمه، ببینیم چقدر اطاعت پذیریمان نسبت به خدا و پیامبر (ص) بالاست.
 احکام را کامل اجرا می کنیم یا کج و کوج، چقدر سختمان است و چقدر خوشمان می آید، چقدر با کراهت انجام می دهیم یا با شوق. 
مثلا می گوییم وای دوباره روزه، وای حجاب فلان طور، وای خمس چقدر سخته و... 
یا می گوییم به به روزه، به به خمس و کمک به اسلام، به به حدیث عمربن حنظله و مراجعه به فقها، به به قانتات بودن نسبت به همسر، به به انفاق مال و نفقه به همسر و... 

تقوا البته درجات دارد و بالاترین درجات آن را در خطبه متقین نهج البلاغه می توان دید. 

علت اینکه در فتنه‌ها ممکن است چند نوع برخورد ببینیم برای این است که مرکز گرایشها یعنی قلب فرق می‌کند. آن‌هایی هم که به فتنه دامن می‌زنند ممکن است نماز و قرآن بخوانند و استدلال عقلی هم داشته باشند اما مهم قلب است.

ادامه در ادامه....